Queer as folk - wirtualny świat Pittsburgha.

Brian, który tego wieczora miał zamiar bawić się lepiej niż zwykle, co zresztą nie było nowością, bo każdy kolejny wieczór taki własnie miał być - lepszy, intensywniejszy -, doszedł do wniosku, że zanim wkroczy na parkiet i znajdzie kogoś na noc, wypije chociaż trochę. Nie było Michaela, który pilnowałby go na każdym kroku, więc spokojnie mógł zaszaleć. Usiadł na jednym z wysokich barowych stołków i spojrzał na barmana, który w tym samym czasie właśnie zapytał go, co podać. To się nazywa wyczucie czasu, nie ma co. Brian jednak zamiast skupić się na tych słowach, zlustrował wzrokiem chłopaka. Dawno nie widział tu tak przystojnego pracownika, ale przecież nie narzekał. Oblizał lubieżnie usta, po czym odezwał się, kryjąc za słowami uśmiech:
-Black death.

Brian nie miał w zwyczaju kryć swoich prawdziwych pobudek, to też nie odwrócił wzroku, kiedy chłopak się uśmiechnął. A było w tym uśmiechu coś co go nawet trochę rozbawiło. Jakby chłopak nie chciał, by ten patrzył na niego w ten sposób. Rzadko kiedy podrywał barmanów czy pracowników, bo trzeba było czekać aż skończą zmianę, a komu niby się chciało? Nie warto było marnować nocy.
Uniósł delikatnie brwi, kiedy dwaj mężczyźni spojrzeli na niego w tym samym czasie. No dobra, to że barman dostał o nim jakąś informację nie ulegało żadnym wątpliwościom. Pytanie brzmiało: jaką? W końcu chłopak patrzył na niego teraz w zupełnie inny sposób. Brian uniósł wysoką szklankę do ust i upił kilka łyków, pozwalając by alkohol rozpalił jego gardło. Był mocny. Dlatego własnie lubił black death. Nic nie dawało takiego kopa. No, może E, ale tego raczej nie wypije. Ściągnął usta, jak to często miał w zwyczaju i lekko zwęził oczy, wciąż przypatrując się chłopakowi.

Jego spojrzenie uciekło gdzieś wgłąb sali w poszukiwaniu partnera na tę noc. Wiedział, że zbytnio szukać nie musi, bo i tak zostanie przez kogoś znaleziony, kto chciałby zostać nową zabawką Kinney'a. A przynajmniej na tę jedną noc. Albo na te piętnaście minut w dark-roomie, gdyby Brian nie miał ochoty z 'takim tam' zagłębiać (oj, zagłębiać to dobre słowo) się mocniej. Było tam takich dwóch, co to posyłali mu wciąż te spojrzenia, które miały go podobno zachęcić do tańca z nimi. Stali bez koszulek, licząc że świecąc klatą zdziałają więcej. Żałosne.
Dokończył trunek, po czym wyciągnął z kieszeni portfel, co by nie było, że jakiś niewychowany i nie zapłaci. Uniósł wzrok, dopiero kiedy usłyszał głos barmana. Rozciągnął usta w leniwym uśmiechu.
-U mnie? Nigdy. Po prostu jeszcze nie zostało dokładnie wyselekcjonowane - odparł, przesuwając w jego stronę banknot po stole.

-To też - powiedział, uśmiechając się zawadiacko. - W zasadzie chodzi bardziej o to, że większość z nich miałem.
Wzruszył ramionami. W Pittsburghu wszyscy znali Kinney'iego. Wszyscy wiedzieli, że pieprzy się tylko z tymi, którzy mają jakaś klasę, a i że większość tych już zawitała w jego łóżku. Wielu starało się, żeby tam trafić, bo w końcu nie ma lepszej reklamy niż 'wczoraj spędziłem noc z Brianem'. Jego reputacja urosła w siłę przez te wszystkie lata.
Zatrzymał wzrok na barmanie, próbując ocenić go w swojej Brianowskiej skali, zupełnie innej niż wcześniej. Do wypieprzenia czy nie do wypieprzenia?
-A ty jak? Ciężka noc?